@zhuanchannel

ازم‌پرسید چجوری می تونم یه مرد امن برای یه خانم باشم؟!

گفتم به عنوان یه روانشناس که زوج های زیادی دیده یه خانم وقتی حس امن بودن از یه مرد میگیره که:

جای بهونه آوردن، توجه و محبت ببینه
وقت براش گذاشته بشه

حتی به شوخی هم نگو کسی ازش خوشگل تر و بهتره تو نمیدونی چقدر باعث میشه این حرف، عزت نفس اون زن از بین بره

توی روزهای سختش که پریوده جای دوری، درکش کن و تا می تونی در آغوشش بکش

اگه روی ارتباط با یه نفر حساس شده به حسی که داره احترام بذار و ارتباط رو کاهش بده

سعی کن اگه چیزی خواستی و گفت نه بهش اصرار نکنی و سخت نگیری اون حق انتخاب داره

خشم و عصبانیت دلیلی بر بی احترامی نمیشه، همیشه با لحن خوب باهاش حرف بزن

جای گیر دادن های بیهوده اضطرابش رو کم کن و با رفتارت بهش بگو که میتونه بهت تکیه کنه

و در آخر یادت باشه اغلب خانم های ما توی خونه جای درک، کنترل شدن
و جای حمایت، محدود شدن

پس تو آرامشش باش

mohamad.vzs

@zhuanchannel
۷ واقعیت جالب روانکاوی که احتمالا نمی‌دونستی!

۱) آدما بیشتر از اونکه حرف هایی باشن که میزنن، چیزهایی هستن که نمیگن

۲) افسردگی بیشتر از اینکه غم باشه مربوط به خشمه
خشمی که ابراز نشده و از درون به خودت حمله کرده

۳) این حس که یه موقع به بقیه پیام بدم یا بهشون زنگ بزنم نکنه مزاحم بشم
بر می گرده به اون زمانی که توی کودکی با ذوق و شوق می خواستی برای بزرگ ترها حرف بزنی اما کسی بهت گوش نمی داد

۴) تمایل به اینکه خودت رو از بقیه دور کنی
ترجمه واقعیش اینه که دوست داری برای پیدا کردنت حداقل یه نفر تلاش کنه و تورو ببینه

۵) وقتی چیزهای دردآور رو بیان نمی کنی و نمیذاری اشکت در بیاد
باعث میشی به مرور بقیه اعضای بدنت به جای چشمات گریه کنن و درد بکشن

۶)مشکلات فعلی ما، همون راه‌حل‌هاییه که برای مشکلات قدیمی خود به کار گرفتیم

۷)موثرترین و مخرب‌ترین سلاح موجود توپ و تانک نیست، بلکه اون احساس گناهیه که والدین به فرزندان‌شان میدن، اون‌قدر که یک مادر می‌تونه با یک جمله، فرزندش رو از هزاران کیلومتر دورتر فلج کنه

mohamad.vzs

کد مورس امروز همستر کامبت : 🧙‍♀️

SWAP
S (...)
W (.--)
A (.-)
P (.--.)



برای شروع بازی کلیک کنید

@Zhuanchannel

کومبوی ۵ میلیونی جمز

بزنید عشق کنید

لینک بازی

@Zhuanchannel

@zhuanchannel
چه جالب دیگه کثیف کاری ام نمی شه

@zhuanchannel
حرفهای قشنگ دکتر شهین دخت خوارزمی

@zhuanchannel
راهبان تبت می گویند که ترک قند باعث بهبود خلق و خو و عادی شدن عملکرد دستگاه گوارش می شود. همچنین، بدن شروع به جذب بهتر غذا خواهد کرد و افزایش باورنکردنی قدرت و انرژی را احساس خواهید کرد.
خواب شما راحت تر می شود و می توانید راحت تر از خواب بیدار شوید.
وضعیت پوست شما به طرز محسوسی بهبود می یابد، طعم غذاها را بهتر می کنید
و حس بویایی شما حساس تر می شود.
همچنین پس از ترک قند، سیستم ایمنی بدن شما تقویت می شود، احساس بسیار بهتر، قوی تر و پرانرژی تری خواهید داشت.

در واقع با ورود شکر به بدن و اتصال آن به پروتئین‌های خون مقدار زیادی
گلیکاسیون (AGEs) تولید می‌شود که موجب آسیب به کلاژن و الاستین می‌شود.
کلاژن و الاستین وظیفه‌ی استحکام بافت پوست را برعهده دارند و آسیب رسیدن به آنها، یکی از مهم‌ترین دلایل پیری زودرس پوست است

@zhuanchannel
تا ۱۵ دقیقه قبل سقوط همه چیز طبیعی به نظر می‌رسد

دیده اید وقتی تمایل به خریدن چیزی پیدا می‌کنیم، چقدر از آن چیز در دور و برمان می‌بینیم؟

مثلا کسی دوست دارد ماشین خاصی بخرد؛ بعد هر جاکه در فضای مجازی و حقیقی می‌رود از آن ماشین می‌بیند؛ طوری که احساس می‌کند بیشتر مردم از آن ماشین دارند و حتما این ماشین خیلی خوب است که مردم این همه از آن دارند.

ولی مشخص است که این اتفاق فقط در ذهن و مغز ماست و در بیرون این‌طوری نیست. یعنی یک رخداد سابجکتیو است، نه آبجکتیو. انفسی است، نه آفاقی. یکجور کارکرد مغزی برای قوت قلب گرفتن و ادامه دادن به زندگی است.

این تمرکز بیش از حد بر موضوع مورد علاقه، گرچه یک خطای شناختی در حوزه‌ی توجه است، اما ریشه ی تکاملی دارد. به این معنا که در هزاران ها سال تکامل بشر ما برای زنده ماندن و تولید مثل نیاز داشتیم که بر موضوعات خاصی که به زنده ماندن و تولیدمثل شخص ما یا خویشان نزدیکمان سود یا زیان می‌رسانده‌اند تمرکز داشته باشیم.

خیلی از اختلافات آدم‌ها و اقوام و ملل و فرهنگها به همین برمی‌گردد که در هر جایی منابعِ سود و زیان برای بقا و تولیدمثل متفاوت بوده است.

اما این خطای توجهی در کنار سودمندی‌اش، خاستگاه اشتباهات ومغالطات بسیاری هم می‌شود.

یکی از این خطاها چیزی‌ست که به آن می‌گوییم خطای اکثریت یا مغالطه‌ی اکثریت که هم یک فرد و هم یک جامعه یا حزب و حاکمیت به آن مبتلا می‌شوند و گاهی مصیبتهای فراوان پدید می‌آورند.


مغالطه‌ی اکثریت در حوزه‌ی فردی این گونه است که وقتی به چیزی تمایل داریم دلایل بسیاری در تایید آن می‌بینیم و شواهد مخالف را یا نمی‌بینیم یا مهم نمی‌دانیم و چشم می‌پوشیم.

حتی در موضوع محبوبیت هم این‌گونه است. وقتی چهارنفر برایمان کف می‌زنند، حسِ خودخفن پنداری افراطی بر ما چیره می‌شود.

در حوزه‌ی اجتماعی نیز ممکن است یک گروه و حزب و دولت و حاکمیت با دیدن چند نفر از طرفدارانشان، آنها را اکثریت بپندارند و با کاشته شدن بذر توهم در ذهنشان، باد نخوت برآرند و چشم بر واقعیات مخالف ببندند.

یک جمله‌ی معروفی هانا آرنت در مورد سقوط حکومتها در طول تاریخ دارد که بسیار زیباست:

تا ۱۵ دقیقه قبل سقوط همه چیز طبیعی به نظر می‌رسد.


این قابلیت مغز ما برای چنین خطای شناختی از گذشته مورد توجه بوده است.

برای همین است که در اخلاق سنتی، که بیشتر بر حوزه‌ی فردی متمرکز است، گفته می‌شود حتما در هر کار و تصمیمی:

با صاحبان خرد که در آن موضوع نفع و ضرر اشتراکی ندارند و می‌توانند از بیرون به مساله‌ی شما نگاه کنند (باصطلاح: عقل منفصل هستند)، مشورت کنید.


یا با منتقدان دلسوز هم‌نشینی داشته باشید. و حتی به حرف منتقدان غرض‌ورز یا حتی دشمنانتان نیز هشیارانه توجه نمایید؛ چراکه گاهی در کلام آنها پنجره‌هایی از حقیقت هست، که در توجهات خودتان و دوستانتان نیست.

جالب است که حتی در روانشناسی تجارت و بازرگانی گفته میشود هر وقت برای خریدن چیزی هزار دلیل پیدا کردید و در خودتان احساس فشار و اجبار برای خریدنش دیدید و توهم زدید که فقط با داشتن آن است که زندگیتان بهتر میشود؛ کافی‌ست فقط هفت روز دست نگه دارید.

بعد از هفت روز خیلی از آن دلایل پوچ می‌شوند و باد فشار درونی‌تان هم تنظیم می‌گردد و به تعادل می‌رسید، و خرید بهتری میکنید.


و یا در اخلاق سیاسی جدید گفته می‌شود که آزادی مطبوعات و آزادی احزاب جزو فضیلت‌های اجتماعی هستند و محال است بدون وجود آنها یک جامعه رشد خاصی بکند.

به قول والتر لیپمن، جایی که همه یک‌جور می‌اندیشند، در واقع هیچ‌کس فکر نمی‌کند.

اما اگر این آزادی تامین نباشد و فقط چاپلوسان و مداحان و ریاکاران احمق یا منفعت‌طلب آزاد باشند، نه تنها به خطاها و ریسک های اجتماعی بی‌توجهی می‌شود؛ بلکه نوعی حالت جهل مرکب پدید می‌آید که خطرناکترین پدیده‌ی بشری است. یعنی هم نمی‌دانیم؛ و هم نمی‌دانیم که نمی‌دانیم. به قول معروف:

آنکس که نداند و بخواهد که بداند
جان و تن خود را ز جهالت برهاند

آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند

ما گاهی نیازمند همنشینی با افرادی هستیم که خطاهای ما را ببینند و دلسوزانه یا غیر دلسوزانه به ما تذکر دهند.

رشد ما نیازمند چشیدن تلخی انتقادات سازنده و حتی غیرسازنده است.
گاهی پنجره‌های گشوده بر حقیقت که در نقدها هست، بسیار فراختر از روزنه‌های تعریف و تمجید است. گاهی تیغ نقد مانند هرس‌های باغبان باعث رشد می‌شود و تمجید مداحان آفت رشد می‌گردد.

در چنین جاهایی‌ست که بزرگان گفته‌اند بر دهان چاپلوسان خاک بپاشید. اینان دانسته و نادانسته دارند برای شما چاه می‌کنند.


دکتر محسن زندی
@DrMohsenZandi

@zhuanchannel
مردم همیشه آماده اند تا دفعه بعد دوباره گول بخورند

کافکا